اکونومیست در ادامه اینگونه نوشت: «امیر محمد بن سلمان» جانشین ولیعهد و وزیر دفاع سعودی‌ها که حاکم اجرایی عربستان به شمار می‌رود، وعده داده بود که در ابتدای سال 2016 صنعا پایتخت یمن را از حوثی‌ها پس می‌گیرد، و مانع از ریاست جمهوری شخص مورد حمایت ایران (ژنرال میشل عون) در لبنان می‌شود و وعده داد که دلارهای سعودی آماده پر کردن بازارهای جهانی نفت با یک میلیون بشکه نفت است و رقیبش (ایران) پس از بازگشایی سفارت سعودی و اعزام سفیر این حکومت به بغداد، در حاشیه قرار گرفته است اما هیچکدام از این وعده‌ها محقق نشد. ژنرال عون هم پیمان ایران به ریاست جمهوری لبنان رسید، سفیر سعودی در بغداد از ترس جانش فرار کرد، صنعا همچنان در دستان حوثی هاست، شبه نظامیانی که در شهر حلب سوریه تحت حمایت عربستان بودند با شکست سنگینی مواجه شدند و از آن مهم تر اینکه ایران با کسب پیروزی از توافق اوپک خارج شد هنگامی که شروط ایران مورد قبول قرار گرفت و نه تنها ایران تولید خود را افزایش داد بلکه در مقابل سعودی‌ها تولید نفت خود را 500 هزار بشکه در روز کاهش دادند.»

گمان نمی‌کنیم که حکومت سعودی آنچه از حقایق که در گفته‌های این مجله درج شده را بپذیرد و در جزییات دقیق تعمق به خرج دهد همانطور که در جنگ فعلی بین مرزهای عربستان و یمن نیز چنین نکرد و این عمل منجر به موشکباران شهرهای عربستان توسط یمن و حملات یمنی‌ها شد که باعث آوراه شدن دانش آموزان بیش از 600 مدرسه به همراه ده‌ها هزار شهروند سعودی شد. همین قضیه را می‌توان در مورد انفجار شدید در پایگاه نظامیان سعودی در شهر عدن (مرکز موقت حکومت عبدربه منصور هادی) که منجر به کشته شدن 15 نفر شد مشاهده کرد.

تمام این معضلاتی که عربستان گرفتار آن شده به دلیل سیاست خارجی بی‌پروا و حساب نشده آن است که باعث شده تعداد متحدانش به شکل پرشتابی کاهش یابند.